Nog weer zo'n experiment.
Als kind kreeg ik het vaak als warme moes bij de warme maaltijd. Ietswat zuur in mijn herinnering.
Wij hebben nu al twee seizoenen rabarberplanten staan. Ik wist nooit wanneer de stelen geoogst konden worden. Maar zodra de stelen zich draaien en zo zelf al wat loskomen van de plant, wordt het tijd om ze echt te oogsten, door ze los te scheuren van de plant. Knippen is niet de bedoeling, dan rot de rest van de steel in en dit is slecht voor de plant.
Ik snijd het blad direct van de steel, anders worden ze slap. (de bladeren zijn giftig!) Ik schil de steeltjes, zodat de draden eraf zijn. Ik was ze, snijd ze in kleine blokjes en kook ze een paar minuutjes in een heel klein laagje water. Dan giet ik de rabarber zorgvuldig af -even in een vergiet laten staan kan ook- om het dan weer op laag vuur te zetten met een flinke scheut citroensap en geleisuiker naar inzicht.
Ik hanteer de volgende suiker-vrucht verhouding; 1 kilo vruchten en een pond geleisuiker. 1 op 1 Vind ik echt te zoet en is niet nodig.
We proeven deze rabarber moes warm en ze is tintelfris, zoet en erg lekker.
Koud vind ik dit jammetje om te smullen en dat met zo weinig steeltjes!
Rabarber is ontzettend gezond, vochtafdrijvend, het reinigt het bloed en dus ook de lever, vol van vitamine C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten